rozprzężenie

rozprzężenie
rozprzężenie {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od cz. rozprząc. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rozluźnienie moralne, brak przestrzegania dotychczasowych zasad; nieład, chaos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Panuje gdzieś zupełne rozprzężenie. Rozprzężenie dyscypliny. Doprowadzić do rozprzężenia moralnego. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • rozprzężenie — n I 1. rzecz. od rozprząc. 2. «rozluźnienie dyscypliny, nieprzestrzeganie zasad moralnych; chaos, dezorganizacja, demoralizacja» Całkowite, kompletne, ogólne rozprzężenie. Rozprzężenie obyczajów. Spowodować, wywołać rozprzężenie. Opanować… …   Słownik języka polskiego

  • anarchia — ż I, DCMs. anarchiachii, blm «dezorganizacja powstała wskutek braku lub bezsilności organów władzy; stan chaosu i nieporządku, rozprzężenie, bezrząd» Wywołać anarchię. Wydobyć kraj z anarchii. Coś prowadzi do anarchii. Anarchia ogarnia coś,… …   Słownik języka polskiego

  • bałagan — m IV, D. u, Ms. bałagannie, blm pot. «nieporządek, nieład, rozprzężenie, chaos» Nieopisany, nieprawdopodobny bałagan. Bałagan w mieszkaniu, na biurku. Narobić gdzieś bałaganu. Robić gdzieś bałagan. ‹ros.› …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • destrukcja — ż I, DCMs. destrukcjacji; lm D. destrukcjacji (destrukcjacyj) «rozkład, rozpad, zniszczenie; rozprzężenie, dezorganizacja» Destrukcja wielocząsteczkowych związków chemicznych. Destrukcja armii. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • destrukcyjnie — destrukcyjnieej «w sposób powodujący destrukcję, rozprzężenie; rozkładowo, niszcząco, destruktywnie» Działać, wpływać na kogoś lub na coś destrukcyjnie …   Słownik języka polskiego

  • destrukcyjny — «powodujący destrukcję, rozkład, rozprzężenie; rozkładowy, niszczący, destruktywny» Czynnik destrukcyjny. Destrukcyjna działalność. Destrukcyjny wpływ …   Słownik języka polskiego

  • dezintegracja — [wym. dez integracja] ż I, DCMs. dezintegracjacji; lm D. dezintegracjacji (dezintegracjacyj) 1. «rozbicie, rozproszenie, rozprzężenie pewnej całości (pewnego zespołu); proces rozpadu określonej całości na elementy cząstkowe; rozkład, rozpad»… …   Słownik języka polskiego

  • dezorganizacja — ż I, DCMs. dezorganizacjacji, blm «rozprzężenie, nieład, zamęt» Dezorganizacja ruchu drogowego wywołana śnieżycą …   Słownik języka polskiego

  • inkoherencja — ż I, DCMs. inkoherencjacji, blm 1. «niespoistość, rozprzężenie; brak związku» 2. med. «zaburzenie toku myślenia, typowy objaw schizofrenii» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”